، مراسم گرامیداشت چهل و هفتمین سالگرد درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی از ساعت 10 تا 12 فردا، 17 دی ماه در ابن بابویه شهر ری برگزار می‌شود.

آن شب واقعه در هتل آتلانتیک، همان هتلی که تختی را در آنجا از دنیا رفت، چه گذشت؟ کسی نمی‌داند؛ شواهد و اظهارنظرها هر کدام چیزی را می گفتند و کسی نمی دانست جهان پهلوان خودکشی کرده است یا او را کشته اند. هنوز برای کسانی که آن واقعه را دهان به دهان می‌شنوند و مستندات این مرگ را بررسی می‌کنند، باور این مسئله برایشان سخت است. مخصوصا برای نسل امروز که بدانند تنها پهلوان کشورشان (جهان پهلوان تختی) چگونه شد که این گونه به مرگ لبخند زد؛ باوری سخت و جانکاه است.

از تختی بسیار نوشته اند و بی‌گمان بعدها هم فراوان خواهند نوشت. در 17 دی ماه سال 46 وقتی جنازه او را در هتل آتلانتیک یافتند رژیم حاکم فضای ویژه ای را برای افشای حقایق مرگ تختی ایجاد کرده بود و اجازه انتشار مطالب واقعی را نمی‌داد.

خبرنگاری که چند سال پیش به دیدن آقای ساعدی مدیر هتل آتلانتیک می رود که هتلش امروز به هتل اطلس تغییر نام پیدا کرده است می نویسد:

«بعد از 41 سال که به سراغ آقای ساعدی مدیر هتل رفتم با تماس تلفنی که با ایشان گرفتم نمی گذارد حرفم تمام شود با تندی می گوید "آن چیزی که آخر می خواهید بدانید آلان به شما می گویم، تختی را آوردم اینجا کشتمش؛ شما بعد از 41 سال دنبال چه می گردید، پسرش بابک نتوانست به حقیقت دست یابد، رفت خارج از کشور شماها تا کی می خواهید راجع به مرگ تختی کنکاش کنید "البته باید به عصبانیت ساعد حق داد چرا که او به این خاطر چندین بار راهی زندان شده است.»

حسین عرب یکی از هم دوره های وی در جام جهانی هلسینکی فنلاند می گوید:

«این اواخر تختی از لحاظ مالی در مضیقه بود. بارها می دیدم که مردم از او تقاضا هایی دارند که با توجه به بی حرمتی های دستگاه به او، نمی تواند کاری انجام دهد و از این بابت رنج می برد. دو روز قبل از فاجعه به منزل ما آمد، لحن سخنانش عوض شده بود. ساعت ها حرف زدیم. موقعی که از من جدا شد حالت خداحافظی گرفته بود ولی نگفت در منزل نیست و در هتل زندگی می کند. من نگران شدم.»

«مدوید کشتی گیر معروف شوروی هنگام حضور در آرامگاه تختی به گریه افتاد و گفت: در تمام طول مدتی که کشتی گرفته ام شجاع تر، خوش خلق تر و مهربان تر از تختی ندیدم. هنگامی که در کشورم خبر مرگ تختی را با عنوان خودکشی شنیدم باور نکردم، چون می دانستم او با رژیم شاه مخالف بود و لذا برای ما یقین بود که او را کشته اند.»

حسین شاه حسینی هم که با جهان پهلوان تختی روابط نزدیک داشت، ضمن تکذیب صحبتهای خدادادیان خبرنگار حوادث روزنامه کیهان مبنی بر اینکه در موقع حمل جسد، سر تختی به موزاییک های کف اتاق هتل خورده است، می گوید: «اگر قضیه به فرض هم راست باشد پس چرا پشت سرش خونی بود و یک حفره عمیق داشت. من خودم با دست محل ضربه را لمس کردم»

مطالبی که آن زمان نوشته می شد حاکی از این بود که به دلیل اختلاف خانوادگی خودکشی کرده است ولی مطالبی که بعد عنوان شد نشان می داد که تختی را کشته اند. هرچند که پزشکی قانونی در گزارش خود هیچ گونه آثار ضرب و جرح ذکر نکرده بود.